Een zieke of stervende mens nabij zijn, ook op geloofsvlak, kan voor de familie en vrienden heel belangrijk zijn. Samen rond een ‘geliefde’ staan als het sacrament van de zieken wordt toegediend of een ziekenzegen mogen meebeleven is heel zinvol. Het kan troost bieden. Als kerkgemeenschap bieden wij dit aan.
Vroeger sprak men van ‘berechting’ of ‘heilig oliesel’. De zalving werd voorzien in de laatste fase van het leven. Vandaag is de nadruk helemaal komen te liggen op de ‘ziekenzalving’. In elke fase van het leven, waar een mens geconfronteerd wordt met ziekte en pijn is deze bijzondere ontmoeting met God een zegen, kan het sacrament van de zieken door een priester toegediend worden. In parochies en woon- en zorgcentra gebeurt dit vaak naar aanleiding van feestdagen, soms met ziekenzorg ook in het kader van een ziekendag. Het wordt dan een feest van verbondenheid met de bredere gemeenschap, en toch zo intiem in onze verbondenheid met God.
Een individuele ziekenzalving kan natuurlijk ook nog altijd. Het lijkt ons goed om dit vooraf bespreekbaar te maken met de zieke om zijn of haar verlangens daarin te kennen.
Wanneer er bij hoogdringendheid een priester gevraagd wordt en deze niet beschikbaar is, kan een pastorale medewerker namens de kerkgemeenschap een ziekenzegen uitspreken.